Al tientallen jaren rijden
Angelo en ik dezelfde route Almere - Schiphol en hebben we al vaak een heftige
strijd gevoerd.
Helaas heb ik hem al zeker
een jaar niet meer gezien, zou hij z,n achterwerk nog wel op zo een klein martelzadeltje
kunnen krijgen? Op z’n FB vooral fotoos van z’n zoon die overal de ritten
triomfantelijk wint…. Weinig over Angelo zelf dus heb ik hem een paar weken
geleden maar een pb-tje gestuurd; Angelo verklaart dat hij andere tijden werkt en daarom kruist hij mijn pad nog maar nauwelijks. Een verstandige beslissing dacht
ik nog om frustratie uit te sluiten! Zo ben ik al eens zomaar afgeslagen om al
hijgend een nederlaag te voorkomen...
Edoch, vanmiddag in de schemer schuif ik
een oranje gekleurde bukfietser voorbij en herken ik in mijn onderbewustzijn z'n strijdige bovenlip. Ik rem wat bij en rijd naast de koene rijder: Angelo,
ben jij het?” “ja, ja ik ben het!” “Wat leuk je weer te zien Angelo!”. “ja, ja
ik was even in gedachten weggezonken” als excuus voor het laten passeren. “Theo,
wat een mooie fiets”. “Ja Angelo, een QV-special-e-e-edition stotter ik geheimzinnig, lekker beschut tegen
de elementen en re-e-etesnel begin ik meteen subtiel te dreigen“ “Zou jij ook
moeten doen, je wordt tenslotte ook al wat ouder.” Ik vertel hem natuurlijk
niet van het Bafang e-wondertje tussen mijn voeten. Nog even kletsen en ik meld
dat ik op tijd thuis moet zijn om mijn bed aan te zetten en niet meer op hem kan wachten. ”Dag Angelo, ik moet
nu gaan zeg ik denigrerend” en trap wat steviger op de pedalen en verhoog de
ondersteuningsstand tot 80% met even het wetboek aan mijn laars....
Tot mijn grote
verrassing blijft Angelo zonder enig zichtbare moeite vlak achter mijn velo hangen
tot boven de 45kpu en wel een kilometer lang…. Het parcours wordt wat bochtiger,
ik zak wat af en complimenteer Angelo met zijn goddelijke krachten en bind wat
in. Wat een krachtpatser zeg! Angelo passeert me en ik schreeuw hem nog na dat er verderop voor ons weer een mooie rechte stretch ligt. Daar aangekomen de
ondersteuning maar op 100%, eerst een tijdje vlak achter hem of schuin naast.
Dan net voor hem rijden met snelheden boven de 47kpu met risico op een lege accu of oververhitte Chinees. Dat zal hem leren, even de strijder langzaam uitputten …..
Na een paar honderd meter ga ik volop in de pedalen en wordt
Angelo achter me eindelijk steeds kleiner. Inmiddels is het pikkedonker en moet ik om "persoonlijke redenen" een iets andere route volgen op weg naar huis ……
