e-Powerrrrrrr

Handen uit de mouwen of handen in de neus; hulp van Vrouw-Broek bij de lastige klusjes.

Ik ben de “50” gepasseerd (al jaren geleden) dus mag ik ondersteund fietsen. Ik heb daar al wat plezierige ervaringen mee in de Sunrider en met de Strada II. Ondersteuning in mijn eigen Strada heb ik al vaak over nagedacht, vooral ´s ochtends tegen de Hollandse brug op of over het Amsterdam-Rijnkanaal. Toen ik dan ook afgelopen februari net voor de sluiting van de “Fiets en Wandelbeurs” zeer voordelig een Bafang-8-fun setje midden-motor aanschafte was het plan klaar. Helaas kreeg ik in maart 2015 een ongeval met mijn Strada en was deze lang buiten gebruik. De Bafang set dan maar onder de sportfiets als tijdelijke oplossing. Dit was en is een Fantastische ervaring!!!  Naar het werk met een matige inspanning en een snelheid van 35kpu met aktieradius van 42km (met een 36V-10Ah accu). Op vakanties jakkert

Vrouwtje-Broek er mee door de bergen in de bijna laagste stand en kan ik haar met de racefiets nauwelijks meer bijhouden. Dus we hebben veel plezier met de Bafang op de sportfiets, die moet daar dan maar opblijven.

Ik had echter ook nog een zelfbouwsetje Mk2 liggen met 200km op de teller van de Strada II die vorige maand van eigenaar wisselde. Het setje Mk2 is de verbeterde versie van de set MK1 die ik in 2011 ontwikkelde op basis van een naafmotor. De Mk1 had wat kinderziektes en fikte binnen 1000km uit.  De Mk2 doet het daarentegen erg goed.

De inbouw is veel werk dus daarom de kerstvakantie afgewacht. Ook heb ik al lang een defecte achter-richtingaanwijzer waar je alleen bij kunt komen door de bovenkant van de velomobiel te schroeven, dit geeft tevens een goede toegang voor de in te bouwen ondersteuning.

Na anderhalve dag sleutelen kan dan de kap er weer op. De kap is er in een half uur af ondanks slecht te bereiken schroefjes. Maar de kap er weer op …. wat een gepruts is dat met die kleine steek 7 moertjes, ringetjes en m4 boutjes en glad siliconen vingertjes van de kit in onmogelijke uithoeken. Ook blijkt de kap een andere vorm te hebben dan de onderkant en is er veel kracht nodig om de delen uit te lijnen. Gelukkig een klusje waar mevr Van den Broek goed in is.

Ook nog een extra interieur lichtje gemonteerd voor het e-display, een led-verlichting uit de LED begintijd al eens ontworpen en gebouwd door Strada-Express voor de Sunrider.

Met 150Watt continue eigen vermogen en 250Watt meeschakelend motor vermogen uit de ondersteuning moet ik theoretisch 52 kpu kunnen halen. Nou, dat klopt! Veel te hard dus. Gelukkig is het vermogen goed af te regelen tot de wettelijke grenzen. Ik trek nu gemakkelijk op na afremmen en klim lekker licht. Ik verwacht dat dit het fietsen veiliger maakt omdat ik doorgaans te weinig afrem om het verlies van kinetische energie te beperken. Moet nu geen probleem meer zijn!

Hi Theo!

EG:  Goedemorgen, en de beste wensen voor het nieuwe jaar!

Je bent dus met je bejaarden-Strada vandaag?!

JvdO:      Netjes hoor, een goed begin van het nieuwe jaar. Ook behoor je nu tot de grijze e-hordes die de fietspaden onveilig maakt ;-)
(Behalve dat 'e-' deed je de rest al... )

Al snel veel sympathieke reacties van mijn vrienden in blogs en mijn e-mail. 

Bertus en de Vliegende Bezem

Het volgende verhaal is volledig gebaseerd op ware gebeurtenissen. Uit privacy overwegingen zijn de namen van de personen aangepast en heet Herman in werkelijkheid geen Herman maar Bertus dan wel Egbert of Daffie, Jurren geen Jurren maar BeauBleu en Erwin heet StradaExpress

Al jaren ben ik vol bewondering voor de GreenMachine van Flevobike. Ik ben daarom al een tijdje latent op zoek naar een passende kans. Als ik met mijn vrienden Erwin en Jurren het bijzondere hoogstandje bespreek weet Jurren me aan te vullen met de vernuftige manier van de gesloten ketting, de Rohloff aandrijving en meer innovatieve zaken. Ook Erwin doet een poging onze wijsheden aan te vullen en noemt de fiets euforisch een vliegende bezem en mailt per direct een ondersteunende illustratie waarmee de snelheid van de fiets wordt geïllustreerd.

De passende kans leek zich afgelopen weekeinde voor te doen toen ik op Marktplaats een GreenMachine zag aangeboden uit 2014 met een nieuwprijs van €5000, maar twee maal op gefietst, gestopt vanwege rugklachten en altijd binnen gestaan. Dus vraag ik wat details zoals framemaat, stoelmaat en het chassis nummer. Tijdens een telefoongesprek verbaas ik me wel over de geringe kennis die hij heeft van de fiets en zelfs onbekend is met ligfiets.net. Na Flink wat heen en weer gemaild krijg ik als antwoord een kopie van de maten uit de folder van Flevobike en nogmaals de bevestiging dat Herman de fiets zelf nieuw heeft aangeschaft bij de Ligfietsshop in 2014. De factuur en chassisnummer blijven ontbreken dus even gemaild met Flevobike en direkt een vriendelijke uitleg dat de fiets vanwege de uitvoering van voor 2011 moest zijn.

Ik bel Herman en hij lult van alles aan elkaar maar de fiets is toch echt nieuw gekocht in 2014 dus Jurren en ik maandagavond op pad om het wonder te aanschouwen. En ja, onze mond valt echt open van verbazing als Herman blijft vertellen dat de fiets ondanks het chassisnummer uit 2006, ondanks de flinke slijtage, beschadigingen en gecorrodeerde schroefjes maar één jaar oud is, slechts 2 maal gebruikt vanwege z’n evenwichtsprobleem en altijd binnen is gestald. Wel heeft hij er naar zijn zeggen recent nieuwe banden opgezet wat ons deed verbazen over de snelle slijtage bij het ogenschijnlijk sporadische gebruik.

We geven Herman aan dat we z’n verhaal en de herkomst van de fiets merkwaardig vinden en dat we maar toch niet zijn geïnteresseerd. In de auto terug hebben we nog flink kunnen lachen om de onnozelheid van de verkoper.

De volgende ochtend kreeg ik nog een laatste aanbod per e-mail:

Dag Theo
u was gisteren bij mij
ik heb een besluit genomen
dit kan in uw voordeel zijn
als u de Flevobike vandaag ophaalt voor 2000
doe ik er 300 van af
zie maar of u dat wat vind
M.V.G. Herman

          Voor de rest droog weg gezet?                   Hooguit 2 keer op gefietst
            Zal het wel droge roest zijn.             (maar wel behoorlijk lange afstanden dan)?

Regelmatig een nieuwe tekst en strategie, gelukkig zijn Herman's rugklachten en evenwichtsstoornissen over.

 

De (eigen) biedingen overtreffen elke verwachting ... ja had ik maar eerder moeten toehappen, ik had hem kunnen hebben voor de € 2000 ....

 

Tijdens de Kerst kan het er ineens weer inslaan, vooral als Greetje en Jacquline niet doorzetten met hun bod.... weer de rugklachten terug. Ook wel weer raar toch? Vele rijders nemen een ligfiets vanwege rugklachten.




De fiets heeft de Kerst overleefd, maar wel wat "voordeliger" geworden.






 

Over stuur op de racefiets

 

 

Deze blog-post schrijf ik over het stuur van mijn racefiets; mijn mooie Scandium legering racefiets uit 2003. Sinds de komst van de Velomobiel in 2006 bleef de racefiets ondersteboven in de nok hangen tot ik hem afgelopen zomer herontdekte en er mooie ritten mee maakte in de bergen van Frankrijk. Mijn achterwerk was snel gewend maar het stuur bleef ik onplezierig vinden. Eigenlijk pak je het stuur alleen maar aan de bovenzijde vast en kun je dan slecht bij de remmen en versnelling. Die rare kronkels kan ik dus wel missen. 

 

In het najaar nog een weekje in het vakantiehuis van m´n zusenzwager in Kirchheim-Duitsland en als test nog even snel een oud sportfietsstuurtje gemonteerd met de originele Shimano Ultegra remmen-versnelling. Dat paste voor geen meter zodat remmen en schakelen nog steels lastig ging maar het stuur hield wel lekker vast.

 

 

 

  

Afgelopen weken het internet afgespeurd naar een leuk integraal remmen-shakelsetje en vond deze voor €35 (plus €6) bij Bike24. Bij Internetbikes vond ik een paar aluminium sturen voor €9 per stuk. Een middagje sleutelen in de verwarmde garage en het resultaat is naar volle tevredenheid !

 

 

 

Heftig maar niet genoeg :-)

Het is ’s avonds 30 november en net voor de Hollandse brug richting Almere rijd een wielrenner me vlot voorbij. Even later een felle strijd in de klim waarbij ik aardig aan mijn limiet raak, met 32kpu naar boven. Het is geen heftige helling, ik denk zo'n 2 a 3 procent, maar de klim is wel erg lang en 18 meter hoog vanuit de Muiderpolder. Net voor de top geeft de renner het plotsklaps op en kan ik hem passeren. Heerlijk, heeerlijk, Heeeeerlijk is dat ;    dan voel ik me weer een Jonge God, wel een ouwe Jonge God natuurlijk want ik ben buiten adem en onder de racekap is het benauwerig van eigenwaan. De brug af met mijn velomobiel met een totaal tonnage van 160kg gaat al snel tegen de 55kpu en van bukrenners dan doorgaans geen last.

2 kilometer verder sukkel ik in een diepe overwinningsroes weer over het fietspad en laat me verrassen door de pezige renner die me onverhoeds voorbijschiet en me geen kans meer laat omdat hij daarna bij Station Poort al glunderend een andere route neemt.

 
Het is 9 december en het weer geeft veel zon, 9 graden en een matige wind. Goed weer voor bukracers, ik heb er zin in vandaag!

Het is 05.25 uur en de Strada rolt de garage uit, dit keer geen racekap en ik kan dus heerlijk om mij heen kijken; heldere hemel met een mooie scherpe Maansikkel in het oosten,  Jupiter er net onder en Venus fel in het zuidoosten. De sikkel, de ster, en dat oosten doen me denken aan het oude communisme, lekkere dictatuur, lijkt me wel wat maar dan wel met mij als leider. Niet dat ik dat kan, maar ik zou wel verplichten dat alle wielrenners tussen Almere en Schiphol met aangeknepen remmen moesten rijden. Dat zou ze leren !

 

 

Op het werk aangekomen is het nog pikkedonker en als ik ‘s avonds de deur weer uitstap kan ik nog net de zon zien wegzakken achter de startbanen. Gelukkig dus toch nog een paar zonnestraaltjes in de rug plus een stevige wind, ook lekker. De route vordert voorspoedig en al na een uurtje peddelen in het pikkedonker nadert de Hollandse brug. Op dat moment komt me van achteren met hoge snelheid een felle lamp naderbij ik verwacht dan ook een brommertje dat langszij zal schuiven. Maar de desillusie is groot als er met grote snelheid een slanke bukrenner voorbij knalt…..    Shit, het lijkt wel de professionele bukforens van vorige week maandag,  en vorige week woensdag ….

Laat maar gaan …. denk ik eerst nog, echt te hoog gegrepen……    Even later toch maar kijken of ik op afstand z’n snelheid kan volgen. 38kpu, oeps, de klim moet nog beginnen en hij ligt zeker al 70 meter voor. We slaan af en het asfalt begint te stijgen, ik zet aan en even later slaat de stoom van de ketting. Met 35 kpu naar boven, mijn absolute bovengrens en de renner loopt gelukkig niet verder uit. Ik troost me met de gedachte dat ik dan misschien niet als eerste boven ben, maar dan wel weer een enorme prestatie heb verricht. Net voor de top gebeurt dan toch nog het onverwachtte !!!!!!!!!!  De renner richt zich op en stort in. Net op tijd, ik kan zegevieren en de hete hijglucht giert dan ook zingend door m’n keel !!!  In de afdaling komt de renner helaas snel weer bij maar in de kilometer lange afdaling tikt m’n Velo met gemak de 60kpu aan. Tjakaaaa !!!!

2 kilometer verder sukkel ik in een diepe overwinningsroes weer over het fietspad en laat me wederom verrassen door de renner die me onverhoeds voorbijschiet en me geen kans meer laat omdat hij daarna bij Station Poort een andere route neemt......

Ik toeter hem nog na, van “was leuk die strijd”, of “had je me toch nog” of gewoon “tot ziens”. Hij kijkt nog even om, met een gulle lach.

 

Hoe kom ik in godsnaam van m’n geld af …..

Afgelopen week onze “tweede” Strada verkocht en een “flink pak geld” gevangen want zo’n fiets is relatief duur.

Whoww, echt geld, een stapel van wel een centimeter dik….  

Het ontvangen van contant geld was een verrassing voor me want ik weet inmiddels niet beter dan dat bij dit soort transacties even de smart-phone getrokken wordt.

Dus lekker ouderwets en met veel genoegen wel een dag of drie tegen de pol flappen aan gekeken. Daarnaast ook een groeiend besef dat er ook gaten bij de bank mee gedicht zouden kunnen worden.

Vrijdagmiddag lekker van het werk gefietst, gedoucht en om 18.15 hobbel ik het GWK (SNS-bank) naar binnen. Travelex geheten tegenwoordig. Ik trek een nummertje, ik ga zitten en probeer wat Arabich en Afrikaans op te steken. Het is rustig en maar twee “nummers” voor me, twee balies open dus snel aan de beurt, dacht ik nog ……  uhhh  nee dus,  na 20 minuten mag ik dan.

Dag meneer zegt een vriendelijke correcte dame, kan ik u helpen?

Dag mevrouw, ja ik wil geld storten zeg ik vol trots, kan het ook op de ING?

Dat kan, ING kost geld maar SNS is gratis.

Dus wordt het SNS zonder dat ik de kosten voor ING vraag.

Hoeveel wilt u storten?

€xxxx

Zoveel… , storten?  Maar dan moet ik u een paar vragen stellen?

OK.

Hoe komt u aan het geld?

Auto verkocht zeg ik, want ik dacht dat “velomobiel” veel vragen zou geven.

Kunt u dit aantonen?  Een vrijwaringbewijs of ander document?

Shit …., uh, ohw,  uhhhh, wacht …..  , ik heb een kopie van de koopovereenkomst, in de e-mail op mijn slowphone.

Een ieder die mij kent weet hoe onhandig ik ben met computers en iPhones en de iPhone4 werkt ook niet erg mee als het op snelheid aan komt.  Verdorie, ook nog eens geen ontvangst.

Mevrouw, sorry maar het lukt niet. Heeft u wi-fi? Wat, niet voor klanten?  Jammer.

Excuses meneer, ik kan uw geld niet aannemen.

U bent de eerste vrouw in mijn leven die dat zegt, ik hoop dat velen uw principe……   Al met al staat m ’n poen niet op de bank.

Ik loop naar de deur en heb weer internet en al snel de overeenkomst op het scherm. Een klantje later mag ik weer bij dezelfde dame aanschuiven en laat haar de overeenkomst lezen op het schermpje.  Kunt u het e-mailen want ik moet het uitprinten .

Ok, weer naar de deur en 5 minuten later de overeenkomst gemaild naar het Almere@travelex.com adres. Weer een klantje later wederom bij de dame maar ik begrijp dat de e-mail er nog niet is. Tien minuten later is het 19.00 uur dus gaat het kantoor gaat dicht en mag ik zaterdag om 10.00 weer terugkomen.

Zaterdag 10.30 uur en ik trek weer een nummertje, tsjonge, druk vandaag, een vol kantoor. Gelukkig is het midden oosten in groepen gekomen en ploepen de nummers gestadig door. Na een kwartiertje meld ik me bij de andere balie bij een donkergekleurde dame met heeele grote mooie ogen die stijlvol in passende kleuren zijn gestileerd. De rest is ook allemaal kleurvol maar vooral heel groot en ik vermoed dat ze niet in een velomobiel naar het werk komt. 

Dan volgt de gebruikelijke kennismaking zo van: Ik kom geld storten, hoeveel, €xxxx , dan moet ik u vragen stellen, kunt aantonen dat etc. Ik refereer aan gisteravond en heb een print van de koopovereenkomst bij me die inmiddels ook al twee keer bij het GWK was binnen-ge-e-maild en mogelijk de indruk zou kunnen wekken dat er de laatste tijd flink in velomobielen wordt gedeald. Ik doe mijn verhaal en de vriendelijk dame bestudeerd het formulier, aandachtig, zeeeer aandachtig …  Pffff…..

Wat is dat?

Wat?

Velomobiel?

Dat is een ligfiets, daarom zei ik gisteravond dus maar “auto”, dat levert minder vragen op ….

Oh, maar wat is dat dan?

Een gestroomlijnde ligfiets.

Het is even stil, diepe overpeinzingen….

Maar wat is dat, zo duur?

Ja, daar zit een aerodynamische cocon om heen van composiet met Led-CREE verlichting, enkelzijdig opgehangen wielen, richtingaanwijzers, …

Nee, wat is een ligfiets ?

Ja, ohh, tjaa, kan ik niet eenvoudig uitleggen, kunt u het besten even googelen.

OK.

Mag ik uw ID of rijbewijs en uw SNS bankpas?

De dame bestudeerd de pasjes en gegevens.

De dame gaat typen aan de computer.

De dame is flink aan het typen, feilloos ondanks haar mooie erg lange nagels.

De dame blijft maar typen….

Na 10 minuten neemt ze wederom de koopovereenkomst en vraagt of ze de persoonlijke gegevens van mij kan overnemen in de computer.

Ok. En ze neemt de details voor de zekerheid nog een keer door.

De dame gaat weer typen en even later rolt er een kassabon van 50cm lang uit de printer.

Wilt u deze controleren?

Ja, en alles is goed, maar het bedrag niet helemaal.

Geen probleem en dame gaat weer typen en er komt een nieuwe bon die in orde is.

Ik overhandig het geld en het stapeltje wordt twee keer met de hand geteld.

De dame print nog twee lange kassabonnen en er komen handtekeningen en stempels op.

We zijn inmiddels 25 minuten verder de dame gaat zitten en kijkt recht voor zich uit; pauze denk ik na al die vermoeiende acties. Na enkele minuten heeft de collega van gisterenavond haar klant afgewerkt en komt met de hand het geld natellen gevolgd met handtekeningen en stempels.

Het kan in Almere, geen flappenteller, geen valsgelddetector J

Alles is nu in orde en ik mag ook een handtekening zetten en krijg een kassabon mee met de details.

Dank u wel Juffrouw.  Dank u wel meneer, uw geld staat binnen 3 weken op uw rekening. Wwwwhatttt …. ?   Drie weken? Jahaa, binnen 3 weken, het kan ook sneller zijn.

Na 45 minuten sta ik buiten, blij dat het gelukt is maar ook enigszins verbaasd. Een bank beroven gaat simpeler!

Het was weer eens zover …..

 

 

Pikkedonker, een graad of 9 en een straffe tegenwind, een beetje motregen hier en daar. Dit weertype dunt de langeafstandsbukkers flink uit zodat ik rustig aan kan keutelen op weg naar het werk.

 

Zo rond kwart over 6 kachel ik bij Weesp de brug Adam-Rijnkanaal op met een blik op oneindig en verstand op nul. Plotsklaps stuift er een racebukker voorbij, diep voorovergebogen met een zeer hoog traptempo. Wowww …  Voor vele rijders zou deze overweldigende inhaalmanoeuvre een psychologische klap zijn, echter bij mij werkt het als een rode vlag op een os ( ja, op mijn leeftijd niet meer echt “stier”). Op een aangepaste racefiets voor slecht weer met goede verlichting zowel voor als achter, een professionele racebukforens dus.  Ik zet straf aan op de pedalen, trekken duwen versnellen en opschakelen… in een mum van tijd op de 35kpu en net voor de top van de brug passeer ik gestadig maar ook bijna kotsend de racebukker. Bergje af geen probleem, als een raket ga ik er vandoor. Ik heb de arme ziel dan ook niet meer gezien J.

Komende weken dit tijdstip wel ontwijken of een alternatieve route nemen, je weet maar nooit of hij revanche wil … nog zo een spurt ga ik niet overleven, net weer jarig geweest.

Strada II weer volop in de running !

Een garage vol met fietsen waaronder twee Strada’s, dat is wel erg veel luxe. Omdat ik er maar met één tegelijk kan rijden en Liesbeth liever met een open fiets of ligfiets rijdt staat Strada nrII al jaren ongeroerd in de garage te “indeweggen” onder een oud kleed. Alhoewel, vorig jaar nog een hele leuke tocht gemaakt met mijn oudste dochter en dit voorjaar nog een ijskoude rit naar Harderwijk met Liesbeth. Te weinig kilometers om zo een mooie fiets de rest van het jaar te laten verstoffen.

 

Vorige week de Strada een sopje gegeven en aangeboden op ligfiets.net. Na wat geïnteresseerden per telefoon en e-mail al de afgelopen zaterdag een serieus gegadigde op bezoek met de dag later een beklonken verkoop.

Chris, veel fijne en comfortabele kilometers met deze fijne velomobiel !!!