Het was weer eens zover …..

 

 

Pikkedonker, een graad of 9 en een straffe tegenwind, een beetje motregen hier en daar. Dit weertype dunt de langeafstandsbukkers flink uit zodat ik rustig aan kan keutelen op weg naar het werk.

 

Zo rond kwart over 6 kachel ik bij Weesp de brug Adam-Rijnkanaal op met een blik op oneindig en verstand op nul. Plotsklaps stuift er een racebukker voorbij, diep voorovergebogen met een zeer hoog traptempo. Wowww …  Voor vele rijders zou deze overweldigende inhaalmanoeuvre een psychologische klap zijn, echter bij mij werkt het als een rode vlag op een os ( ja, op mijn leeftijd niet meer echt “stier”). Op een aangepaste racefiets voor slecht weer met goede verlichting zowel voor als achter, een professionele racebukforens dus.  Ik zet straf aan op de pedalen, trekken duwen versnellen en opschakelen… in een mum van tijd op de 35kpu en net voor de top van de brug passeer ik gestadig maar ook bijna kotsend de racebukker. Bergje af geen probleem, als een raket ga ik er vandoor. Ik heb de arme ziel dan ook niet meer gezien J.

Komende weken dit tijdstip wel ontwijken of een alternatieve route nemen, je weet maar nooit of hij revanche wil … nog zo een spurt ga ik niet overleven, net weer jarig geweest.