oeijoei joei-oei, de Rijnaak en de domme mountainbiker

Al meer dan een week zijn de fietspaden wit met hier en daar hoopjes van wel een centimeter hoog, lijkt soms net sneeuw. Maar het is ut niet, wel het rijkelijk gestrooide pekel. Ik mopper dan natuurlijk want ik hou ‘s morgens van mopperen en zout is slecht voor mijn wielen.

Het heeft het afgelopen weekeinde en vannacht geregend en bij vertrek vanochtend is het asfalt dan gelukkig weer eens mooi helder zwart met veel twinkelende sterretjes zoals aan de nu heldere hemel. Zou het glad zijn? Deze vraag werd direct beantwoord door een schuiver in de eerste bocht …. Na het weekeinde zo in alle vroegte is mijn geheugen helaas nog slechter dan dat van een goudvis en een kwartier later in een scherpe bocht probeert de achterkant van mijn Velo de voorkant in te halen. Ze eindigen gelijk en in de juiste richting om de tocht te vervolgen. Oeps, het was wel even flink schrikken! Opletten dus en rustig rijden en nu onthouden. 10 minuten later schuif ik op de ijsbaan langs het spoor op een scheefliggend pad tot aan de sloot. Weer oeijoei-joei. Het is echt superglad en ik kom dan ook geen enkele bukker tegen.... In Amsterdam-Zuidoost weer een schuivertje en in Ouderkerk kom ik het talud niet op van de provinciale weg naar Amstelveen. Het heeft daar ook nog eens flink gehageld en mijn banden maken een heerlijk knisperend geluid zoals dat van het bakken van ontbijtspek, deze metafoor komt misschien ook omdat ik een beetje op dieet ben. Zelfs de doorgaande weg door Amstelveen is één grote ijsbaan en ik hou dan ook angstvallig het weinige autoverkeer in de gaten. Ik kom zonder brokken aan, meer geluk dan wijsheid zullen we dan maar zeggen. Ik mopper nog wat over te weinig zout …

 

 

De Rijnaak

Even eerder zat ik in de klim tegen de brug Amsterdam-Rijnkanaal, dat is zwaar met een Velo dus met een gangetje van 22kpu naar boven. Halverwege een zijwegfietspad van links. Komt me daar een fietser aan die me pardoes voor de Velo schiet. Ik moet flink remmen en toeteren. Noumoetjetochh … ik kom van rechts, rijdt op een voorrangsweg en heb haast, het figuur hoort of ziet me niet eens !! de fietser rijdt nu voor me maar ohh, wat een enorme kont met een daarbij passend figuur in volledige harmonie, zonder hoofd en gehuld in een hele dikke zeiljas. Het lijkt wel een Rijnaak. Ik spin weer op om meteen de kolos te passeren maar er komt een slingertje naar links en de Rijnaak maakt zware slagzij tot op mijn inhaalbaan. Ik moet weer remmen en toeteren om averij te voorkomen en dat weer zonder enige getuigenis van berouw of maar een reactie. Ik doe weer een poging om er langs te komen maar tot mijn grote verbazing schiet de fietser weg als een Bayliner. Ik check geroutineerd de voornaaf, de achternaaf, maar niets … Dan bemerk ik toch een bagagedrager zo dik als de kont en bij het passeren zie ik het kleine zwarte Bosch wondertje onder de zadelbuis. Hijgend kom ik aan bovenop de brug en toer rustig en slippend verder naar het werk. Toch ook bewondering dat de persoon de fiets neemt !

Domme Mountainbikers

Vanavond terug met de “Strada Express” van Schiphol naar huis. De “kletskoppen” op ons hoofd zodat we lekker kunnen keuvelen. Na een tijdje hoor ik “zegt Velolies wel eens dat ze er geen woord tussen kan krijgen” …. , nee, dat heb ik nooit van haar gehoord …. “dat komt dan omdat ze de kans niet krijgt”. Rare opmerking van die "Strada Express", zal wel zuurstofgebrek zijn in z’n hersenen want we er hebben een stevig tempo in. Bij Muiden haken een paar jonge pezige mountainbikers aan die er wel zin hebben. We gooien er een paar kpu bij op want zo zijn we, maar oi, als dat maar goed gaat want de Hollandse brug komt er aan over een paar kilometer en dan zijn we met onze zware velo's flink in het nadeel. De weg draait naar het noord-oosten, stevige wind van opzij. Lekker! Zijwind is ongunstig voor bukkers en voor een Velo maakt het niet uit. De MB-ers lijkt het echter niet te deren en blijven in het achterwiel. Strada Express en ik bespreken de tactiek; "ik houd ze scherp en als jij dan een rustig tempo aanhoudt zodat ze in ieder geval één velo kunnen passeren, misschien nemen ze daar genoegen mee". Strada Expres is een intelligent man en ik hoef het maar één keer uit te leggen. Onverwacht, al een kilometer voor de Hollandsebrug op vlak glad strak asfalt gaat één van de bukkers sprinten. Wat een sukkel ! Dit is perfect voor een velo om
te sprinten. In no time ga ik naar de 40kpu maar de bukker blijft in mijn wiel, 45kpu maar de bukker blijft nog steeds kleven. Door naar 49 kpu dan en ik krijg het wel benauwd “hoe is het mogelijk” …… na 10 seconden meldt Strada Expres dat de vijand is ingestort. Pfff wat een taaie. Ik zak wat in maar wil wel de voorsprong nog wel wat uitbouwen want de Hollandsebrug begint over 200 meter. Ik hou een stevig tempo in de klim van 25kpu en even later vertelt Strada dat hij ook een stevig tempo heeft en ze beiden weer voor is. Na de Hollandsebrug teamen de Strada’s weer op en slingeren door al de bochten van het Spoorbaanpad. De MB-ers komen echter weer dichterbij. Zodra het Spoorbaanpad weer vlak, strak en recht is doet de mountainsukkel weer een sprintpoging terwijl éen kilometer verder er weer een klim is ……. Hij leert het dus nooit. Ik blijf hem weer stevig voor en bouw genoeg uit om de komende klim rustig te kunnen nemen. In Almere Literatuurwijk scheiden Strada Expres en ik zich en we stoppen om de “kletskoppen” terug te overhandigen. De MB-ers komen me voorbij, de euforie jeukt nog steeds, ik start snel op en knal ze voorbij alsof ze stilstaan. Dat zal ze leren ! Ik heb ze dan ook niet meer gezien, Wat een HEERLIJKE dag !