zaterdag 29 februari 2020

Je ziet ze zo slecht ...


Steevast op de verjaardagen hoor ik van “geef jij de kaas even door” en dikke verhalen over racefietsen en snelle Stromers. En er is altijd wel iemand die met een beetje meewarige blik dan vraagt van “rij je nog steeds in die omgedraaide badkuipdinges …?” 
“Velomobiel …”, zeg ik dan corrigerend. 

“Je siet se so slecht” hoor je dan wel weer een ander zeggen.

“Draai dan je kop eens naar links en rechts voordat je het fietspad oversteekt”, “je periferie is niet breed genoeg voor elektrische fietsen en velomobielen met je kleine oogjes”.

Je begrijpt al dat ik een niet zo populaire verschijning ben op verjaardagen.

Edoch, ook ik zelf ben wel eens jarig en eind vorig jaar van vrouw en kinderen een lichtvin gekregen van uitvindersbedrijf Flevobike. Het ding plak je op je racekap met de zuignapjes en de bedrading sluit je even aan op ………. .




Oeps, ik heb geen Flevobike-Orca maar een QV van Velomobiel.nl. Na grote vraagtekens boven mijn hoofd en wat “E=MC 2” een verlengkabel van 3 meter besteld en een tussenkabel van 50cm zodat de racekap nog steeds kan worden gedemonteerd. Na een dagje spaghetti solderen en de week er op een correctie aan de bedrading is alles prima aan de praat.

De zuignapjes blijken niet “stormbestendig dus deze maar aan de racekap gemonteerd met dubbelzijdig tape.

Zeer tevreden met het product; veel licht dat ver boven het maaiveld uitsteekt en extra richtingaanwijzers aan de zijkanten van de vin. Ik kan de volgende verjaardag dan ook weer dik aan !

Hieronder wat fotoos die je op een komende bijeenkomst kunt bespreken.














zondag 30 juni 2019

Raar geluid uit de Bafang ondersteuning


Eergisteren op weg naar huis sloeg de schrik mij om het hart; geheel onverwacht de aandrijfaccu nagenoeg leeg met nog 35 kilometer te gaan ………  Normaal gaat de accu de gehele heen en terugrit mee op 80% van de ondersteuning. Ook een rare trilling in de fiets en een krakend tandwiel geluid (grinding noise).

Met de doorgaans goed werkende ondersteuning van zo een 20 kg extra gewicht hoef je niet zo te kijken op nog meer extra gewicht dus van alles aan boord wat je weleens nodig zou kunnen hebben zoals een tas met gereedschap, zwaar slot, 4 reserve banden, geluid dempend materiaal, extra water, trui, jasjes en meer. Ook de bandenspanning op 70 % omdat dat comfortabeler rijd. Pff, mijn verwende lijf moest moet al dat gewicht weer flink pompen ….

Zaterdag de Bafang uit elkaar gehaald. In eerste instantie niets te vinden dus zoeken op youtube. Daar vond ik al snel een aanwijzing; asje van de rotor (heet officieel engine) versleten in het lager. Ook zoeken naar een nieuwe rotor toont al snel dat er meteen een nieuw lager bij zit, verdacht! Dus maar een nieuwe rotor besteld in China.

Het nieuwe onderdeel kan wel 3 weken duren dus alle overbodige spullen uit de fiets gehaald en de banden op maximum spanning. Mijn grootste angst is dat “Captain Slow” mij inhaald want ik heb hem al weer maanden lang weer uitgelachen als ik hem ’s ochtens voorbij shiet L.

Voor de statistieken: Bafang geinstalleerd januari 2018 op 4500km, nu uitgebouwd 29 juni 2019 op 16000km, dus 11500km gereden.



De Babang uit elkaar.


Magneet rotor met lager op versleten as.


As 7,5mm, lager 8mm. Dat is te veel speling voor de zeer kleine ruimte tussen rotor en spoel. Het lager is dus eigenlijk nog goed.




donderdag 6 december 2018

Angelo op zijn best!


Al tientallen jaren rijden Angelo en ik dezelfde route Almere - Schiphol en hebben we al vaak een heftige strijd gevoerd.

Helaas heb ik hem al zeker een jaar niet meer gezien, zou hij z,n achterwerk nog wel op zo een klein martelzadeltje kunnen krijgen? Op z’n FB vooral fotoos van z’n zoon die overal de ritten triomfantelijk wint…. Weinig over Angelo zelf dus heb ik hem een paar weken geleden maar een pb-tje gestuurd; Angelo verklaart dat hij andere tijden werkt en daarom kruist hij mijn pad nog maar nauwelijks. Een verstandige beslissing dacht ik nog om frustratie uit te sluiten! Zo ben ik al eens zomaar afgeslagen om al hijgend een nederlaag te voorkomen... 
Edoch, vanmiddag in de schemer schuif ik een oranje gekleurde bukfietser voorbij en herken ik in mijn onderbewustzijn z'n strijdige bovenlip. Ik rem wat bij en rijd naast de koene rijder: Angelo, ben jij het?” “ja, ja ik ben het!” “Wat leuk je weer te zien Angelo!”. “ja, ja ik was even in gedachten weggezonken” als excuus voor het laten passeren. “Theo, wat een mooie fiets”. “Ja Angelo, een QV-special-e-e-edition stotter ik geheimzinnig, lekker beschut tegen de elementen en re-e-etesnel begin ik meteen subtiel te dreigen“ “Zou jij ook moeten doen, je wordt tenslotte ook al wat ouder.” Ik vertel hem natuurlijk niet van het Bafang e-wondertje tussen mijn voeten. Nog even kletsen en ik meld dat ik op tijd thuis moet zijn om mijn bed aan te zetten en niet meer op hem kan wachten. ”Dag Angelo, ik moet nu gaan zeg ik denigrerend” en trap wat steviger op de pedalen en verhoog de ondersteuningsstand tot 80% met even het wetboek aan mijn laars.... 
Tot mijn grote verrassing blijft Angelo zonder enig zichtbare moeite vlak achter mijn velo hangen tot boven de 45kpu en wel een kilometer lang…. Het parcours wordt wat bochtiger, ik zak wat af en complimenteer Angelo met zijn goddelijke krachten en bind wat in. Wat een krachtpatser zeg! Angelo passeert me en ik schreeuw hem nog na dat er verderop voor ons weer een mooie rechte stretch ligt. Daar aangekomen de ondersteuning maar op 100%, eerst een tijdje vlak achter hem of schuin naast. Dan net voor hem rijden met snelheden boven de 47kpu met risico op een lege accu of oververhitte Chinees. Dat zal hem leren, even de strijder langzaam uitputten ….. 
Na een paar honderd meter ga ik volop in de pedalen en wordt Angelo achter me eindelijk steeds kleiner. Inmiddels is het pikkedonker en moet ik om "persoonlijke redenen" een iets andere route volgen op weg naar huis ……
Meer over Angelo, hier, hier, hierzo en hiero.

vrijdag 16 november 2018

Door schade en schande wijs.




Afgelopen januari 2018 had ik op mijn nieuwe QV de 4x Marathon+ banden gemonteerd op maximale druk. Want die banden gaan volgens de advertentie op een Indies spijkerbed nog niet stuk. Ik haaaat dus lekke banden, vooral in de winter. Maar goddokke watreeddatzwaar. Naast dat de M+ veel extra weerstand geeft is de grip op het asfalt onder een QV zoals een aap in de bananenvla en zwaait de QV bij het minste of geringste alle kanten uit. Halverwege de rit zag ik dan ook het asfalt nu eens van boven mijn hoofd alsof je thuis komt van een wild feestje. Daar werd de QV niet mooier van, resulterend in diepe grieven in mijn QV maar vooral in mijn reine trotse ziel……

Na negen maanden lang rond gereden te hebben met volle frustratie in een nieuwe maar beschamende fiets, wat resulteerde in een voorjaar met steeds vroeger opstaan om in het donker te rijden en op het werk geruisloos langs de fietsenstalling te rollen om nog net achter de vuilcontainers te parkeren.... Na negen maanden sparen en een bankoverval kreeg ik bij een onderhoudsbeurt bij VMB.nl, gestimuleerd door hun meewarige blikken, het goede aanbod om ook voor hen deze vernederende wegreclame een beetje glad te strijken. Het resultaat is zeer bevredigend en mijn fiets is weer mijn Trots! 😊

Weg met die kut M+ banden en inmiddels rij ik op 28mm Continental Speed Contact (6bar) voorbanden vanwege de goede draaicirkel en met de 50mm Schwalbe Big Apple (4 bar) achter met hoog comfort en zeer goede grip. Ik kan deze bandencombinatie aan iedere QV-er (in Nederland) aanbevelen. Afgelopen maand weer veel kilometers gemaakt met veel plezier!  En over lekke banden; de laatste maand elke week één, maar gewisseld in 5 (vloekende) minuten. Acceptabel.

Na al deze verbeteringen nog steeds zo traag als de Brexit onderhandelingen dus in het voorjaar de e-ondersteuning maar gemonteerd zoals je kunt lezen in mijn vorige blogpost.



donderdag 15 november 2018

De kunst van het sneller worden.




Enige tijd geleden schreef ik dat het me in de winter mede door de Maraton+  antilek ankerbanden te traag en te zwaar ging. Gelukkig had ik nog een setje Bafang liggen en een oude nog goede accu. 
Met adapter delen van Velomobiel.nl en Alligt gemakkelijk de ondersteuning ingebouwd. 
De kabelbomen ook aangepast voor de posities van de componenten ten opzichte van een bukfiets. Het resultaat is fantastisch, fenomenaal! Mijn reistijd per dag ingekort van 3,5 uur naar 2,5 uur! Hieronder nog wat foto’s van de ombouw.















vrijdag 2 februari 2018

De kunst van het trager worden

De laatste weken vooral ’s ochtends slak ik met de velo naar het werk en na het douchen sleep ik mij naar mijn bureautje aldenkend ”morgen weer met de auto”.

Eigenlijk bedoel ik de kunst van het accepteren van het trager worden; het wil niet meer zo snel en ik ondervind steeds meer weerstand in alle vormen.

Hulde aan de Angelsaksen die wel drie woorden voor weerstand hebben zoals “resistance”, “friction”, “drag”. Ik zal maar zeggen dat ik de laatste tijd een hoge weerstand ondervind om extra vroeg mijn bed uit te glijden om met mijn low air-drag velomobile met great friction disk-brakes en om vooral de high resistance-aandrijving te overwinnen om naar het werk te pedaleren….

Natuurlijk geef ik eerst het materiaal de schuld zoals ook vorige winter toen  ik met mijn Strada op z’n Marathonnetjes ondanks veel inspanning geen wielrenner meer voorbij kwam. Gelukkig lag er afgelopen zomer een nieuwe velomobiel in het verschiet. Toen ik de nieuwe QV in augustus ophaalde kwam ik meteen weer lekker op tempo en kon ik de kentekenplaatfietsen weer aan. Na een maand helaas al zag ik de kentekenplaatjes al steeds weer kleiner worden.

Bij Velomobiel.nl na een grondige inspectie van de QV bleek alles prima in orde dus aan Theo van VM het stroopissue voorgelegd. Het kwam hem bekend voor, het is de “Euforie factor” zegt hij. Theo komt het vaak tegen! Met een nieuwe fiets en hooggespannen verwachtingen gaat het als een speer maar na verloop van tijd ebt het weer weg.

De euforie factor, zoals Theo het noemt, dat is de positieve emotie die je prestaties kan verhogen zoals de schaatser die wordt aangemoedigd in het stadion of door de hoge verwachting van een nieuwe fiets. Theo vertelt dat Clement Pillette er onderzoek naar heeft gedaan met z’n vermogens-sensor op de trapas en ontdekte dat je prestatie inderdaad tijdelijk hoger wordt na een goede of boze emotie. Ik hoop hiervan ook nog een grafiekje te ontvangen.
 

Wat Clement daarnaast in kaart brengt is dat ’s winters de lage temperatuur en bandenkeus een grote invloed hebben op de benodigde energie en snelheid. Clement toont een interessante grafiek die laat zien dat de benodigde energie omgekeerd evenredig is met de temperatuur, tot wel 30%. Ik schat in dat met de huidige 4x Marathon plus het verschil nog wel groter is.

 
Gelukkig, ik kan “het materiaal” toch nog een beetje de schuld geven. Alhoewel ik mij niet kan herinneren dat het mij in het verleden ook zo moeilijk afging. Mogelijk gaat mijn geheugen ook achteruit ….

Op de site van Wim Schermer vond ik nog een aantal heel interessante grafieken die Clement Pelitte heeft verzorgd met veel bandenonderzoek van Wim. Bewonderenswaardig onderzoek! Het blijkt dat een 24 graden tempratuur daling ongeveer 6 Watt energie kost en dat Marathon plus bij 35kpu 50% (50 Watt) meer rolweerstand geven dan F-Lites. Dit is dan nog bij een gewicht van 100kg totaal, met mijn 160kg komt daar nog eens 50% bij (75 watt). Ter referentie, een goede fietser levert tussen de 130 en 150 Watt continue. Het is dus eigenlijk nog een wonder dat ik vooruit kom. Hierboven en onder de grafieken (iets ingekort om bij mijn eigen snelheidsbereik te blijven).  

 


Update:  Ik herinner me dat ik al eens eerder flink zat te tobben met hetzelfde issue (2012), ik rekende uit dat 22 graden temperatuurdaling ongeveer 10% meer luchtweerstand geeft; 10% van 52 watt = 5 watt, wat dus redelijk overeenkomt met de grafiek.